Sportpsychologen, ik zou het iedereen aanraden!
Er bestaat helaas nog veel schaamte in de wereld over het praten van je gevoelens, je gedachtes en je struggles. Maar wat doet een sport psycholoog nu precies en moet je een topsporter zijn of sporter op hoog niveau zijn om er baat bij te hebben? Nee!
In deze blog vertel ik jou over hoe ik bij Tough Minds terecht ben gekomen en hoe ze ook jou kunnen helpen.
Hoe ben ik bij Tough Minds terecht gekomen?
In februari 2020 ben ik tijdens een wedstrijd Speed in de sport Parkour/Freerunning verkeerd terecht gekomen en had ik een Unhappy Triad aan mijn linker knie. Dat betekende dat ik een zware botkneuzing had, dat mijn binnenband was ingescheurd, mijn meniscus gescheurd was en mijn kruisband was afgescheurd. Mijn wereld stortte in elkaar, zeker omdat ik een reis met TeamNL naar Japan had klaar staan. Tijdens mijn Revalidatie bij
B&B Healthcare liep ik tegen ontzettend veel angsten aan. Nadat ik 6 weken op krukken had gelopen en een Brace had gedragen was het moment daar dat ik moest gaan lopen zonder hulp. Ik had totaal geen vertrouwen in mijn been.
Al snel kwam
Jordy van Tol ( mijn toenmalige fysiotherapeut ) met de naam Tough Minds.
Waar ik toen al last van had en nog steeds vaak erg moeilijk vind is mijzelf ook echt zien als een topsportster en daarmee mezelf ook een beetje wegcijferen ook wat betreft hulp vragen.
Mijn eerste sessie was met Petra Sauter-de Munck en als je ooit jezelf niet helemaal happy of opgewekt voelt dan wil ik je graag spreken na een sessie met Petra. Wat een geweldige vrouw en wat een energie en passie.
En toen?
Al snel kwamen we er achter dat er nog veel te leren was, ondanks dat ik het echt niet slecht deed in het algemeen. We spraken af om een aantal sessies te volgen en Tough Minds dacht ook met mij mee hoe ze mij konden ondersteunen als topsportster, want ja.... de sessies waren niet gratis.
Tegen welke problemen liep ik aan?
Zoals ik al eerder zei liep ik bijvoorbeeld tegen het probleem aan dat ik mezelf niet zag als een topsportster. Ik had namelijk gewoon een full time baan naast TeamNL en voor mijn gevoel was ik helemaal niet zo super goed in mijn sport. Het voelde soms als geluk, of bij gebrek aan beter, dat ik in het TeamNL parkour/freerunning zat. Dat de sport ook nog zo jong was en we geen A-status hadden om in aanmerking te komen voor hulp van gemeentes , de KNGU of vanuit TeamNL, hielp niet heel erg mee.
Ook had ik last van vervelende gedachtes of wel stemmetjes die bepaalde negatieve gedachtes verergerde. Zo vond ik mezelf niet goed genoeg, was ik erg bang om weer geblesseerd te raken etc etc.
"Hallo Sara"
Samen met Petra hebben we in kaart gebracht wat er allemaal door mijn hoofd ging op bepaalde momenten. Die stemmetjes waren ontzettend vervelend en negatief maar het leek alsof ik dat echt zelf dacht. Door die stemmetjes te koppelen aan een fictief "persoon" en deze een naam te geven( zeg even Sara) werd het steeds makkelijker om tegen "Sara" te zeggen dat ze eens haar mond moest houden en dat ze helemaal niet reëel was.
Leren visualiseren:
Naast dat ik last had van Sara had ik ook veel last van het focussen op de juiste momenten.
Tijdens mijn revalidatie ging ik leren visualiseren en dat was echt een eye-opener. Ik gebruikte dit tijdens mijn kracht oefeningen om ze te koppelen aan de parkour bewegingen maar ik gebruikte ze ook om mijn hoofd te trainen. Dit klinkt ontzettend stom maar Petra kon het zo mooi uitleggen.
Bij een kruisband revalidatie moet je namelijk minimaal 9 maanden revalideren om weer terug te kunnen naar je eigen sport. Dat zou in mijn geval betekenen dat ik zeker 7-9 maanden geen salto's mocht doen. Maar blijkbaar kon ik deze salto's trainen door ze te visualiseren.
Petra haar uitleg en mijn interpretatie was zo:
" Zie het als een tuin met daarin een pad van de achterdeur naar de schuur.
De hele tuin ligt vol met sneeuw en het pad is niet meer zichtbaar, je hebt geen idee waar het pad precies loopt. De eerste stappen in de sneeuw zijn zwaar maar ook spannend want je wilt niet naast het pad stappen. Deze voetstappen blijven staan in de sneeuw maar als je te lang wacht met het pad nog eens te bewandelen zal deze weer ondersneeuwen. Door dit pad een aantal keer te lopen zal de sneeuw op dit pad steeds platter worden en word het pad steeds makkelijker te bewandelen maar vooral overzichtelijker. Tot het moment dat je niet meer hoeft te kijken waar het pad precies loopt "
Vertaling naar sport:
Door je salto/ beweging/ wedstrijd run in je hoofd te visualiseren maak je dus paden in je hoofd. Hoe vaker je dit doet hoe beter de connectie tussen het hoofd en lichaam wordt. Je traint dus!
Was dit echt zo?
JA! Geloof het of niet maar mijn eerste salto's na 1 jaar geen salto's gedaan te hebben waren technisch flink verbeterd.
